موفقیت مدیریت دانش در گرو اجرای بی‌واسطه آن توسط تیم شماست. همه ما می‌دانیم که جاری‌سازی و نهادینه کردن روح مدیریت دانش در سازمان و تبدیل آن به یک فرهنگ پایدارِ سازمانی کار ساده‌ای نیست. اینطور نیست که بقول برخی از شبه کارشناسان، کار با فرهنگ سازی جمع شود. چراکه خود این عبارت نیاز به تامل دارد. از طرفی اینکار یک‌روزه، یک‌هفته‌ای یا با انجام یک پروژه یک‌ساله میسر نمی‌شود. موفقیت مدیریت دانش در اصل یک حرکت مستمر سازمانی است. حرکتی که باید با انرژی درونی سازمان اتفاق بیافتد. این یعنی باید عده‌ای دلسوز در سازمان وجود داشته باشند که مجهز به ابزارها و روش‌های مناسب مدیریت دانش باشند و به‌تدریج و با یادگیری تجربی، در مدیریت دانش حرفه‌ای شوند. مدیریت دانش باید تبدیل به یک توانمندی درونی در سازمان شما شود و زمانی که این اتفاق بیفتد شاید لازم نباشد عنوان مدیریت دانش را بر آن بگذارید. در این نوشته قصد دارم فلسفه جدیدی را مطرح کنم که هم ریسک شکست در مدیریت دانش را کاهش می‌دهد، هم هزینه‌های شما را در راه موفقیت مدیریت دانش را به شکل معقولی کاهش می‌دهد: فلسفه‌ای با این مفهوم «خودت انجام بده». راز موفقیت مدیریت دانش چیست؟ خودت انجام بده یا به‌اصطلاح

تصحیح یک تصویر ذهنی اشتباه! در سال‌های گذشته یکی از مشکلاتی که در مدیریت دانش داشته‌ام ایجاد یک تصویر ذهنی صحیح از مفهوم پایگاه دانش در ذهن مشتریان، مدیران و سایر مخاطبان بوده است. تصویری که درون آن، باید درک درستی از مفهوم نقشه دانش نیز وجود داشته باشد. مفهومی که عده زیادی به‌اشتباه برای آسودگی خیال، آن را با یک درخت ساده اشتباه می‌گیرند. این مخاطبان معمولا نمی‌دانند، یکی از گام‌های مهم که بیشتر سازمان‌ها برای استقرار مدیریت دانش، آن را اجرا می‌کنند تدوین نقشه دانش است. این مفهوم را می‌توان با تعابیر، جزئیات و سطوح متفاوتی برای سازمان ایجاد کرد. این امر وابستگی زیادی به کاربردی دارد که برای نقشه دانش تعریف می‌کنید. نقشه دانش چیست؟ در تعریفی ساده می‌توان گفت نقشه دانش، یک نمایش تصویری از سرمایه‌های فکری و دانشیِ سازمان است. نقشه علاوه بر این که به سازمان­دهی دانشِ سازمان شما کمک می‌کند، می‌تواند به شما نشان دهد کدام دانش‌ها برای سازمان شما حیاتی هستند. این دانش‌ها کجا هستند، چگونه جریان می‌یابند و شکاف‌های دانش سازمان شما در چه حوزه‌هایی هستند؟ چرا نقشه دانش با اهمیت است؟ این مفهوم برای سازمان‌ها مهم است چراکه به آنها کمک می‌کند تا دانش مورد نیاز خود را در دسترس قرار داده

مثل هر موضوعی که در کشور ما شانسِ ترویجِ تعاریفِ درست آن کمتر از تعاریف غلط و سطحی است، مدل‌سازی دانش یا Knowledge Modeling هم دارد بد تعریف می‌شود. مفهومی که خیلی از مدیریت دانش قدیمی‌تر است و بر خلاف خیلی مفاهیمِ دیگرِ مدیریت دانش، دارای استانداردها و الگوهای مدون است. در این نوشتار تلاش کرده‌ام تا حد امکان با زبانی ساده مفاهیمِ مرتبط با مدل‌سازی دانش را به گونه‌ای ارائه کنم که هم برای متخصصان مدیریت دانش هم برای سایر افراد قابل استفاده باشد. لازم است از تمامی دوستانی که تعاریف اشتباه و بعضا ساده انگارانه از مدل­‌سازی دانش ارائه داده‌اند تشکر کنم که انگیزه لازم برای نوشتن این مطلب را به من دادند.

درخت دانش در واقع ایده جدیدی نیست. چرا که ساختار سلسله مراتبی از قرن‌ها پیش وجود داشته و در همه زمینه‌های زندگی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، اخیراً، به لطف تکنولوژی‌های مدرن، محققان شروع به درک پتانسیل عظیم استفاده از ساختار سلسله مراتبی بعنوان راه حلی کارآمد برای مواجهه با حجم وسیعی از اطلاعات پیرامون خود کرده‌اند. جالب است بدانید اگر درخت دانش را به طور بهینه و اصولی بسازیم، آنوقت درست مثل یک درخت واقعی حتی بعد ما، سالیان سال به عمر خود ادامه داده و رشد می‌کند. اما سوال اساسی اینجاست که آیا درخت دانش، می‌تواند جواب‌گوی این حجم از تغییرات و به‌روز‌رسانی‌های غیر قابل انکار که لازمه سازمانهای امروزیست، باشد؟ و آیا می‌توان به عنوان نسخه‌ای ثابت آن را برای همه سازمان‌ها تجویز کرد؟