آکادمی مدیریت دانش

مدیریت دانش، یک توانمندی است که می تواند به همه سازمان ها و مجموعه ها کمک کند. شاید برای شما جالب باشد که مدیریت دانش در ورزش و به طور خاص در ورزش محبوبِ فوتبال نیز کاربردهای فراوانی دارد؛ خصوصا زمانی که رقابت بین باشگاه ها، کشورها و حتی کنفدراسیون ها داغ می شود و پای درآمدهای سرسام آور از مسابقاتِ فوتبال به وسط کشیده می شود. این جاست که مدیریت موفق و اشاعه الگوهای موفق و اطمینان از به کارگیری تجربیات پیشین، متضمنِ موفقیت در تجارت و سرگرمی عصرِ جدید یعنی فوتبال می شود. مدیریت دانش در فوتبال تیتری

هر سازمانی نیازمندِ شکل خاصی از مدیریت دانش است که بتواند عملکرد بهتری داشته باشد. تکنیک های مدیریت دانش هم تنوع زیادی دارند. به این ترتیب به هر سازمانی که نگاه بیندازید مجموعه تکنیک های مدیریت دانش آن ممکن است با سایر سازمان ها متفاوت باشد. جدول تناوبی تکنیک های مدیریت دانش (تهیه شده توسط شرکت Knowledge Architecture)، دسته بندی جالبی از این تکنیک ها را ارائه می دهد. این جدول را می توانید در تصویر زیر ببیند. دسته بندی تکنیک های مدیریت دانش تکنیک های مدیریت دانش در این جدول در ۶ دسته طبقه بندی شده اند: سیستم های

گوگل چند هفته پیش از گوگل داپلکس رونمایی کرد؛ دمویی که به نظر می رسد تست تورینگ را به تاریخ منگنه کرد. اما گوگل چگونه اصول هوش مصنوعی و مدیریت دانش و مهندسی دانش را درآمیخته که به این دستاورد رسیده است. در این نوشته بخش های از تلاش های گوگل را در حوزه هوش مصنوعی، دستیار مجازی و مدیریت دانش برای شما باز می کنم. تست تورینگ آلن تورینگ (Alan Turing) در سال ۱۹۵۰ در مقاله‌ای با عنوان “Computing Machinery and Intelligence” تست تورینگ را مطرح کرد. از طریق این تست می‌توان میزان هوشمندی یک ماشین را ارزیابی کرد.

جمع سپاری (Crowd-sourcing)، نوآوری باز (Open Innovation) و داده های باز (Open Data) واژه هایی هستند که کمابیش شاید به گوش شما خورده باشد. امروزه جریانِ مناسبِ دانش و نوآوری برای کسب مزیت رقابتی بسیار تعیین کننده و از این رو نوآوری به یکی از ارکان مهم برای موفقیت سازمان ها بدل شده است. نوآوری به فرایندی اطلاق می شود که طی آن ” یک ایده یا اختراع به محصول یا خدمتی تبدیل می شود که یا ارزش افزوده خلق کند یا مشتریانِ سازمان حاضر باشند برای آن پول بپردازند “. نوآوری به صورت کلی به دو دسته نوآوری بسته

فضای کاری و مدیریت دانش به هم وابستگی قابل توجهی دارند. وقتی از سیستم مدیریت دانش صحبت می کنیم ممکن است در ابتدا ملزومات پایه ای آن از قبیل: نرم افزار، دیتابیس، افراد خبره، دانشکاران و… را در نظر بگیریم. علی رغم این که مواردِ ذکر شده فاکتور های لازم برای استقرار سیستم مدیریت دانش در سازمان هستند. ولی کافی نیستند. در واقع حتی با وجود این فاکتورها هم نمی توانیم از استقرار مدیریت دانش به صورت صحیح و کامل در سازمان اطمینان حاصل کنیم. فضای کاری، چیدمان سازمانی و نحوه آرایش محیط کار از عواملی است که بر موفقیت

از مهندسِ خبره شرکت پرسیدم آیا حاضر است دانسته های ارزشمند خود را قبل از بازنشسته شدن به افراد دیگر در شرکت بدهد؛ او خندید و گفت: چرا باید این کار رو بکنم؟ من به شرکت دِینی ندارم! ۳۵ سال از بهترین سال های عمرم رو به این شرکت تقدیم کردم، امیدوارم وقتی می رَم دلشون واسم تنگ شِه! با نیشخندی ادامه داد: منو به عنوان مشاور با حقوق دو برابر استخدامِ مجدد کنید. جملاتی که مطالعه کردید مصداقی بر خودداری افراد بازنشسته از به اشتراک گذاری دانشی تجربی و حیاتی خود با دیگران است؛ افرادی که آن ها را

سال های زیادی از اولین پروژه های مدیریت دانش در ایران می گذره و سازمان­ها اکثرا هنوز به دنبال روشی خاص برای پیاده سازی نظامی جامع! از مدیریت دانش  هستند؛ (سازمان­ برای بدست آوردن تمامی خروجی­های مدیریت دانش از مدینه فاضله ­ای به اسم نظام جامع مدیریت دانش یاد می­کنه که سنگ بزرگی برای سازمان میشه و کاملا قابل نزدن!)؛ میشه گفت سازمانی تا به حال نتونسته ادعا کنه که نظام جامعی رو در شش ماه یا یکسال پیاده سازی کرده و جواب خوبی از این سیستم گرفته؛ نکته جالب توجه که سازمان ها و حتی جالب تر اینکه مشاورین

سال هاست که سیستم های مدیریت دانش در تمام دنیا و به خصوص در کشور ما به دلیلِ عدم توجه کاربران و درگیر نشدن آن ها به شدت دچار نقص هستند و باعث شده سازمان ها به صرافتِ تلاش های نافرجامی با برچسب نامانوسِ فرهنگ ­سازی بیفتند. گیمیفیکیشن یکی از استراتژی هایی است که می تواند برای مدیریت دانش بسیار مفید باشد؛ به عبارتی می تواند به عنوان یک رویکردِ قوی برای بهبودِ مشارکت کارکنان در برنامه های مدیریت دانش تلقی شود. می توان گیمیفیکیشن را به استفاده از ابزارها و مکانیک های بازی ها در محیط های غیر بازی

مدیریت دانش در استارت آپ ها یک ضرورتِ کلیدی است. استارت آپ ها اساسا در یک چرخه هستند، چرخه ای که به آن ها کمک می کند مساله ها و راه حل ها را تست کنند (Problem-Solution Fit)، تطابق محصول با بازار را بسنجند (Product-Market Fit) و از توازن مدل کسب و کارِ خود (Business Model Fit) مطمئن شوند. تعریف استارت آپ نیز همین است، یعنی گروهی که مرتب در حال تجربه کردن و تغییر مولفه هایی است تا به یک مدل کسب و کار مقیاس پذیر و اقتصادی برسد. این یعنی آزمون مرتب مجهولات و یادگیری تا جایی که